ვაჟა-ფშაველა
„ადამიანი იმით ფასდება, აზრს ვინ ატარებს რამდნად ფრთიანსა“.
„ადვილ ვერ იცნობ ვაჟკაცსა მის ვაჟკაცური რჯულითა“.
„ავი დატანჯე და დაამონე, კეთილის მქნელსა შეასხი ფრთები“.
„ავი კაცის პურ-მარილიც მოსარიდებელია დაცნობა-მეგობრობაც“.
„ავსა და კარგსა კაცისას როდი ივიწყებს სოფელი“.
„აზრი სწორი და შრომა მედგარი, ბედნიერების მოსაპოვებლად ერთი სახსარი მხოლოდ ეგ არი“.
„აზრის წარმოთქმა რომელიმე საგანზე თვით საგნის შეუსწავლელად და შეუგნებლად მხოლოდ რეგვენს ადამიანს შეუძლია“.
„აზრი დარბაისელი, დიდად გამოცდილი, დინჯი მოხუცია; ყველაფერს სარგებლობის, სიმართლისა და ჭეშმარიტების თვალით უცქერის, საბოლოოდ რა გამოვა და რა არა“.
„აზრსაც იმის მიხედვით აქვს ბაზარი და გასავალი, რამდენადაც მტკიცე და შეუპოვარნი არიან მისი მტვირთველნი, რამდენიც მეტი წამებული ჰყავს. ყველა რჯულის აზრი, სოციალური თუ საწმუნოებრივი, იმის მიხედვით იმარჯვებს, თუ რამდენად ნიადაგი აქვს განხორციელებისა და რამდენად თავგამოდებულნი მომხრენი ჰყვანან“.
„ათი ათას სჯობს მტრედს, კაკაბს, მარტო არწივის თვალები“.
„ათასი რამე მოხდება სიცოცხლით კაცის თავზედა“.
„ათისა და ოცის კაცის ავაზაკობა ისე ვერ დააზიანებს ერის ცხოვრებას, როგორც სხვაგვარი ავაზაკობა ათასისა და ორი ათასისა, – პირველთ ადვილად ვიშორებთ თავიდან, ავაზაკებს ვეძახით, ვსდევნით, როგორც ცოფიან ძაღლებს, ვეტევებით თოფით და ხმლით, მოსაკლავად არა ვზოგავთ, ხოლო მეორე ჯულის ავაზაკებს ვძმობილობთ და ვემოყვრებით“.
Комментарии
Отправить комментарий